In onze praktijk komen we nog al eens in contact met mensen die het erg moeilijk hebben. Met zichzelf of (vaker nog) met de ander op het werk of in persoonlijke relaties.
En de meeste mensen weten wel dat je andere mensen meestal helemaal niet kunt veranderen maar toch blijven ze dit - soms jaren lang - proberen.
Het gesprek aangaan over wat jij zelf nodig hebt van de ander, welk verlangen gloeit er diep van binnen, is best een pitigge opdracht. Het kan ook luchtiger; de drie mooie vragen:
- Waarmee mag (of wil je graag) dat ik stop?
- Waarmee wil je dat ik ga beginnen?
- Waar mag of moet ik vooral mee doorgaan
Daarna volgt dan het gesprek over wat daar voor nodig is. Vaak stellen mensen dan de vraag ; wat kan
ik voor je doen? Mijn suggetsie is dat je de vraag steld; wat heb je nodig? Deze vraag laat veel meer ruimte (en eigenaarschap) aan de ander.
Wij zien het als onze "roeping" om mensen inzichten en tools te geven om daarmee een nog betere versie van zichzelf te worden. Wat heb jij daarvoor nodig?